Biseri Baltika avionom

Prošlost malih baltičkih naroda Litvanaca, Letonaca i Estonaca ispunjena je borbom i nastojanjima da opstanu i sačuvaju svoj identitet na prostranstvima severne Evrope okruženi velikim, jakim i često ratobornim susedima; od njih su mnogo naučili i poprimili – ali zahvaljujući svojoj umešnosti – sa njima su mnogo više trgovali i sarađivali nego što su se sukobljavali. Teritorije Baltičkih zemalja (175. 000 km2), koje su skupa približno dvostruko veće od Srbije, naseljava oko 7 miliona stanovnika.

Ono što ih ponajviše čini sličnim su maštovita arhitektura – sa izraženim ruskim, skandinavskim i germanskim uticajima – njihovih lepih i uređenih gradova. Najvažniji među njima – mahom prometne morske ili rečne luke – bile su članice Hanze moćnog trgovačkog udruženja severnoevropskih gradova (13–17. vek), sa preciznim poslovnim pravilima i normama, koja su u znatnoj meri oblikovala njihov razvitak i društveni život. Viljnus (2009. ) i Talin (2011. ) su bili prestonice evropske kulture.

• Talin se često kaže da je "osvežavajuća mešavina srednjevekovnog i modernog", grad koji je u svom razvoju prihvatio najbolje od onih koji su dugo vladali ovim područjem i čiji su uticaji i danas dominantni – Danci, Šveđani, Nemci i Rusi. Glavni je grad Estonije, sa nešto više od 400.000 stanovnika, smešten na severnoj obali Baltičkog mora, u Finskom zalivu.

• Riga je glavni i najveći grad Republike Letonije, koja je nezavisnost od nekadašnjeg SSSR-a stekla 1990-te godine. Kulturni je i ekonomski centar južnog Baltika, smešten nedaleko od ušća reke Daugave u Baltičko more. Sam grad broji oko 700.000 stanovnika, dok čitavo područje Rige ima nešto više od milion stanovnika.

Stari grad se nalazi na listi UNESCO-ve svetske kulturne baštine, obzirom na najveći broj građevina u stilu secesije (jugendstila) u Evropi. Istorija grada započinje antičkom naseobinom Liva, koju je osnovalo staro finsko pleme, na mestu nekadašnje istoimene reke. Moderni istorijski temelji razvoja postavljeni su u 12.-tom veku, dolaskom nemačkih trgovaca i krstaša, nakon čega slede vekovi uspona i padova, pre svega zahvaljujući položaju između istoka i zapada. Periodom najvećeg uspona i preporoda, se smatra početak 20.-tog veka, nakon Prvog Svetskog rata.

• Viljnus, glavni i najveći grad Litvanije, drugi je po veličini grad Baltičkih zemalja, sa oko 533.000 stanovnika. Osnovan je u XIII veku, a pod današnjim nazivom se prvi put spominje 1323. godine. Početkom XVI veka, Velika kneževina Litvanija doživljava svoj zenit razvoja, a srednjovekovni Viljnus svoj procvat. Krajem XVIII veka grad potpada pod vlast Carske Rusije, ali je zadržao status važnog privrednog središta, koji se održava do danas.

Prepoznatljiv je po starom gradskom jezgru, jednom od najvećih u Evropi (3,5 km2), sa spletom živopisnih ulica i trgova, kao i velikim brojem pravoslavnih, katoličkih, protestantskih crkava i sinagoga. Upravo ovde su neki od najboljih primera gotike, renesanse i baroka. Gornji zamak, kula Gedaminosa, zvonik iz XIII veka, crkva Svete Ane, katedrala Patra i Pavla, Univerzitet, samo su neke od znamenitosti koje treba videti. Stanovnici Viljnusa sa ponosom ističu da žive u najzelenijem gradu Evrope, na čijoj teritoriji je svega 20% izgrađeno područje, a ostatak je pod parkovima i šumama. Reka Neris deli grad na stari i novi deo, koji je danas moderna četvrt i centar bankarstva i trgovine čitavog Baltika.

Način prevoza: Avio prevoz

Broj noćenja: 6